Kedengedeng Kedengedeng
Hoi allemaal.
Ziten nu in Bac Ha bij te komen van een lange dag maar zullen jullie eerst bijpraten over afgelopen avond en nacht. Gisteravond hadden we toch wel zin in een hapje eten voordat we in de trein zouden stappen dus vroegen aan Cees een goed adresje. Hij ging zelf ook uit eten dus bij deze waren we uitgenodigd. Omdat de trein 21.10 zou vertrekken leek het Cees raadzaam om met de scooter te gaan en zo snel mogelijk te vertrekken. We hadden al gevraagd aan hem of we bagage mochten achterlaten en of hij nog een kamer overhad als we terug kwamen, dit was allemaal ok. We gooien een paar schone onderbroeken, een schoon t-shirt en sokken in onze kleine dagrugzakjes en laten de rest achter, we hebben geen zin alles voor 4 dagen mee te slepen. Bij het wegen op het vliegveld was het gewicht van Didier zijn tas met 4 kg toegenomen tot 14 en die van Margriet met ruim 3 kg tot 16 waar zou dat toch door zijn gekomen? We springen met zijn tweeën bij Cees achterop de scooter, rugzakje op de rug en borst en 'go with the flow' dat is de enige optie!
Om je hier in het verkeer te mengen als wat voor deelnemer ook is het een kwestie van niet twijfelen maar doen en gewoon resoluut zonder aarzelen oversteken of afslaan en de rest van het verkeer goed in de gaten houden natuurlijk hou je altijd rekening met het recht van de sterkste. We gaan eten bij El fresco's een australisch restaurant waar ze volgens onze gastheer heerlijke steakes en pasta hebben. Margriet gaat voor een Caesar salad en een penne carbonara en ik voor de ribeye steak met frites, niet echt Vietnamees maar wel lekker. Een taxi brengt ons naar het station waar de trein naar Lao Cai al staat te wachten. Oh ja, we melden het toch even we zijn sinds vandaag multi-miljonair, geeft een heerlijk gevoel moeten we toegeven alleen we zijn het niet geworden door de staatsloterij of dat postcode gebeuren maar door gewoon de flappentap hier te gebruiken. 1 euro is ongeveer 30.000 vietnamese dong dus reken maar uit hoe snel je hier die status bereikt.
Ons bedje is opgemaakt er staat een bloemetje op tafel, het ziet er keurig uit, we delen onze couchette met 2 noorse dames die onze dochters kunnen zijn, wisselen even wat wetenswaardigheden uit en gaan dan snel pitten, tenminste we gaan een poging doen. Waardoor komt dat liedje van Guus Meeuwis in mijn hoofd, we doen allebei hazeslaapjes en tijdens zo'n slaapje weet de koffielucht ons te wekken, het is 5.00 uur. Op het station staan tientallen mannen met naam bordjes en daartussen zou die van ons moeten staan, en ja warempel er staat iemand. We lopen naar een luxe Ford SUV en gaan op pad naar Can Cau. We rijden richting het noorden het plaatsje ligt tegen de chinese grens en hier vindt elke zaterdag een markt plaats waar veel minderheden komen. De rit van bijna 3 uur erheen is prachtig, de zon komt net op en er is genoeg te zien langs de kant van de weg, schoolkinderen gaan op weg naar school, buffels steken de weg over, te veel om op te noemen. Nu de zon wat feller wordt veranderen de sawa's in dit bergachtige gebied is Flexa sawa groen, groener kan bijna niet. Na Bac Ha waar we vanacht overnachten verandert de weg van redelijk asfalt in steen. Oeps er is een file, wat nu dan, ze blijken met de weg bezig te zijn ( zie filmpje ) dat gaat hier vrij rigoureus dus we wachten een dik half uur, iedereen doet dit gelaten, krijgt die claxon ook even rust want die maakt voor de rest overuren.
De markt is een genot voor het oog, dit is het domein van o.a. de hmong, je hebt hier voornamelijk flower hmong en enkele blue hmong. De dames zijn prachtig gekleed vooral de flower hmong zijn zeer kleurrijk. ( zie filmpje). We genieten een dik uur van dit geweldig mooie marktje waar van alles wordt verhandeld, verse vis, varkens, eenden, ganzen, paarden, vogels allen dus levend en of alle diersoorten dit vanavond nog zijn is de vraag. Er zijn eettentjes maar wij passen voor deze vroege lunch of laat ontbijt. We gaan weer weg als andere touristenbusjes aankomen net op tijd wat ons betreft. In Bac Ha slapen we in het Cong Fu hotel, prima kamer, schoon, wel een hard bed maar dit gaan we ook gelijk testen na onze korte nacht. Na een paar uurtjes slaap eerst een bakje koffie, je krijgt boven je kopje een soort perculator en er komt inktzwarte koffie uit, sterk maar wel lekker.
We gaan een wandeling maken door de omgeving uit de lonely planet, we lopen ruim twee uur, komen door een dorpje en genieten van de dingen die we zien en tegenkomen.
Kinderen zitten te spelen, ze vermaken zich met een heel simpel spelletje, steentje omhoog gooien, steentje van de grond pakken en daarna gelijk het steentje weer opvangen wat je omhoog had gegooid. Dit herhaal je dus maar telkens een steentje meer opgooiend. Probeer het maar eens! Goed voor de oog-hand coordinatie. We storten neer op het terras want het is bloedheet en dan moet je goed op je vochthuishouding denken. Oh ja we verliezen beide zo ie zo veel vocht door een ander probleem maar ja dat hoort erbij in dit soort landen.
Groeten ons
Brommers, brommers en brommers
Hoi dagboek
Pakken zo de trein naar Can Lau dus we zullen jullie even bijpraten want we denken dat we de komende dagen geen internet hebben maar wie weet.
We waren zoals gebruikelijk veel te vroeg op het vliegveld maar beter te vroeg dan ....
Het is hartstikke rustig op het vliegveld, onvoorstelbaar maar prima zo, boekingen zijn prima verlopen dus binnen een mum van tijd zitten we bij de uitgestorven gate. Jullie zullen wel denken wat begrijpen die gasten goed het chinees maar we moeten zeggen engels spreken kunnen de chinezen niet best maar in Beijing staat op bijna elke bord naast de chinese tekst de engelse eronder.
Over de vluchten valt niks bijzonders te melden behalve dat we weer mee doen aan een aflevering ' china in beweging'. Op het eind van de eerste vlucht wordt er een video afgespeeld met een aantal oefeningen die je kan doen om te ontspannen. We zien in het vliegtuig verschillende hoofden op en neer gaan, Margriet en ik doen gezellig mee. Bij een volgende oefening moeten de armen omhoog en werkelijk van zeker de helft van de mensen gaan de armen omhoog en zwaaien heen en weer. Margriet krijgt de slappe lach ervan en stopt accuut met deze fitness.
We landen 23.15 in Hanoi en ook hier is de boel uitgestorven, we halen ons visum on arrival op en ook dit is wonderbaarlijk snel geregeld, scheelt ons een hoop geld in vergelijking met dat ding in nederland regelen.
Er staat in de aankomsthal nog 1 man met een bordje en laat daar nu uitgerekend fam. Chereau op staan. In een dik half uur zijn we bij Cees en we zijn hartstikke gaar, we maken kennis en drinken nog een heerlijk koud vietnamees biertje. Kletsen even met Cees over van alles en nog wat en gaan dan snel pitten we hebben het even helemaal gehad.
Na een redelijke nacht een lekker ontbijtje dit keer met baquettes, jus, en beleg. We keutelen vanochtend een beetje aan en gaan dan aan het eind van de ochtend op pad.
Hanoi is totaal anders dan Beijing. Het vervoer hier vindt voornamelijk plaats met scooters, er zijn er miljoenen en volgens mij kunnen die fietsen van Katie ook hier niet zijn. Het gaat continue van tuut,tuut,tuut,tet,tet,tet en ze vliegen je links en rechts voorbij. We lopen een paar uur door de oude stad en genieten van het leven op straat. Overal zitten mensen te eten of te drinken, er is volop handel en ondertussen kan je ook even je haar laten knippen. Het is in dit deel van de stad ook voornamelijk laagbouw, en voornamelijk in de franse stijl, het lijkt af en toe of je in een vietnamese wijk van Parijs bent.
Cees heeft een homestay dus je logeert bij hem thuis, we hebben een prima kamer met alles er op en eraan en je kan gewoon gaan zitten in een soort huiskamer of de keuken als je dat wil op je kamer blijven kan natuurlijk ook. Cees heeft voor ons de treinreis geboekt en we gaan vanavond rond 9 uur richting het noorden van Vietnam.
Voor het trage uploaden van foto's hebben we een alternatief gevonden, we zetten filmpjes op youtube als aanvulling, de linkjes vinden jullie bij de rubriek LINKS, deze staan rechts onder.
Groeten ons
Mao was toen !
Lief dagboek
We hebben gisteravond geen wekker gezet na alle inspanningen van die dag en we worden prompt om een uur of negen wakker. We blijven tot een uur of half 10 lepeltje lepeltje liggen maar dan wordt het toch echt tijd voor het ontbijt. Voor de verandering krijgen we toast, dit keer met sla, tomaat en gebakken ei, gelukkig niet de zwarte die we op de markt hebben zien liggen. We klungelen een beetje rond in het hostel en gaan dan op pad naar de Lama tempel.
De Lamatempel is de grootste tibetaans bhoedistische tempel in Beijing. Op weg ernaar toe zien we weer een klein jongetje bij oma op schoot zitten met zijn piemeliedoosje buiten boord. Chinese jongetjes hebben allemaal tot een bepaalde leeftijd natuurlijk een door moeder gemaakte scheur in de broek zodat ze makkelijk hun behoefte kwijt kunnen en het milieu een enorme luierberg bespaard wordt. De Lamatempel is een juweeltje, met name omdat hij nog volop in gebruik is. Er hangt een walm van wierook rond, mensen doen een gebed of misschien biechten ze hun zonden op, er valt in ieder geval genoeg te zien. Margriet en ik vinden dit toch wel heel leuk, tenminste leven in de brouwerij en gewoon lekker mensen kijken in hun doen en laten van het dagelijkse leven. Na de tempel willen we nog even op bezoek bij de dependanche van Madame Tussaud in Beijing, Mao de voormalige volksleider heeft zijn eigen vestiging met een duur woord mausuleum maar helaas het bezoekuur is van 8-12 dus morgen maar weer proberen. We stappen weer op de metro maar na drie dagen Beijing en de muur nog in de benen kijken we elke keer hoopvol naar het eind van de gang of er ook een roltrap is want ooooooh wat doen onze benen zeer! We moeten nog even terug naar de Silk markt want Margriet wil nog een nieuwe bril op sterkte laten aanmeten. Helaas de onderhandelingen met de opticien worden gestaakt want voor zijn prijs kunnen we ook bij de verzekering terecht. Nu we toch zijn worden er toch nog een paar andere items gescoord, alleen we hebben inmiddels toch al enige faam want een verkoopster wil niet meer met ons handelen! Een ander wel, maar we moeten wel zorgen dat we snel wegkomen want deze tante heeft haar op haar tanden en is aardig pissed off, of natuurlijk gewoon een geweldige toneelspeelster! Terug bij het hostel lopen we een rondje door de Hutong. Hier is echt pas leven in de brouwerij, mensen hangen op straat, doen spelletjes, kinderen spelen. Bij de kleine restaurantjes brand de barbeque buiten en ruik je de lucht van vlees. Verderop is een markt waar het een drukte van jewelste is, verse groente en fruit, een aparte vismarkt met veel levende vis, verser kan niet. De eieren zijn bruin, groen en zwart of de zwarte vers zwart zijn weten we niet. Je kijkt je ogen uit, verderop zit een meisje met jonge eendjes, worden bij aankoop gewoon in een zakje gedaan, dit zijn natuurlijk zo ie zo pekingeendjes door hun afkomst maar ja kleine eendjes worden groot. Je kan Peking niet verlaten zonder de beroemde pekingeend te hebben geproefd. Na een verlate siesta gaan we op pad naar een roasted duck. We belanden uiteindelijk in een soort bedrijfskantine waar de tafeltjes keurig staan opgesteld, een batterij personeel staat klaar om ons te bedienen. We halen de inmiddels gebruikelijke capriolen uit om ons eten te bestellen en warempel we krijgen eend.! De eend wordt keurig gesneden in kleine plakjes die je samen met wat in fijne reepjes gesneden komkwammer en lente ui in een flinterdun pannekoekje word gevouwen. Het geheel wordt in een sojasaus gedoopt en smullen maar. Zo eten we hier weer een lekker maaltje en rekenen we op het eind iets meer dan 100 RMB af incl. Drankjes.
In het hostel wordt weer even gewerkt aan wat leesvoer voor jullie en dan weer pitten.
We gooien ook nog even donderdagochtend online omdat we zo gaan vliegen en we niet weten wanneer het ons weer lukt om op het wereld wijde web te komen.
Het wordt al bijna gewoonte dus zo langzamerhand tijd om te vertrekken, we nemen een heerlijke douche, toast met jam en op pad, Mao wacht al een tijdje op ons. Het wordt een bizarre ervaring en zullen we niet snel vergeten. We komen met de metro aan op het Tian an men plein, dit is het plein waar de studenten opstand was en waarvan de meeste de beelden nog voor zich kan halen van de student die een tank tegen houdt door er voor te gaan staan.
Er staat een wachtrij van schatten we ongeveer een 600 meter, deze rij schijnt er elke dag te staan van 8-12 behalve maandag want dan is het waarschijnlijk poetsdag. Men staat keurig in de rij en het loopt allemaal soepeltjes door dus in een 15 min staan we bij de controlle, paspoort, geen camera, geen drinken alles wordt gecheckt. Met lege handen gaan we naar binnen, een bloemetje kopen we niet, wat velen anderen wel doen. Bij het binnengaan wordt verwacht dat je stil bent en daarna schuifel je voorzichtig langs de glazen kist van Mao, stilstaan is verboden! Mao ligt er vitaal bij gezond bruin kleurtje, zou bijna denken dat hij iedereen in het ooitje neemt of zou het gewoon een zonnehemel zijn die boven hem hangt. In no time staan we weer buiten en zijn een beetje melig geworden van een voor vele chinezen plechtige gebeurtenis, of zouden ze toch stiekem even komen controlleren of hij wel echt dood is. We drinken nog even snel een cappu bij de starbucks want China is natuurlijk al lang niet meer de socialistische staat die het was.
Nu snel naar het Hostel want we moeten een vliegtuig halen, tot in Hanoi allemaal
Groetjes ons
Zweten van inspanning, van de zon en van de angst !
Hoi allemaal
In de eerste plaats allemaal bedankt voor de leuke en lieve reacties, we gaan dus door met schrijven. Voor de eerste keer weer eens lekker geslapen, waar zou dat nou door zijn gekomen? Wekkertje staat op 8 uur want we gaan vandaag op stap met Joe ( zie eerder) naar de chinese muur. De ander half uur die we onderweg zijn wordt lekker vol gepraat over allerlei onderwerpen. Margriet zit comfortabel op de achterbank van Joe zijn Peugoet. Het ding is hagelnieuw, Joe was een aantal jaren terug nog portier bij een groot hotel en deed wel eens gidswerk voor o.a. KLM personeel. Inmiddels is hij zover dat hij full-time dit werk kan doen en ook dus zijn gloednieuwe auto heeft. We rijden nu o.a. door de buitenwijken van Beijing de 3,4 en vijfde ringweg en oh wat wordt hier gebouwd, ze bouwen hier appartemententorens bij bosjes er zijn dan ook bijna geen bomen te vinden tussen al dit beton.
Buiten Beijing gaat het landschap eigenlijk gelijk over in agrarisch gebied, de wegen zijn dan ook gelijk rustig. We gaan de chinese muur beklimmen bij Mutianyu, we hebben nog als tip mee gekregen van de nederlanders gisteren dat we op de muur rechts moeten. Volgens Joe is dit niet handig veel te stijl en je kunt op een gegeven moment niet verder omdat dit veboden is! Margriet en ik overleggen en we besluiten toch RECHTS af te gaan omdat we denk ik toch een beetje wat nou vooruit een klein beetje eigenwijs zijn. We gaan dit keer zonder ski's met een stoeltjes lift omhoog en gaan rechts af. Het eerste stuk gaat redelijk stijl naar beneden en daarna weer stijl omhoog, daarna nog verder omhoog. We kijken eens om en zien dat de massa inderdaad links af is gegaan. We realiseren ons dat we op de chinese muur staan en dat vinden we toch wel een kick. De omgeving is prachtig, het is een berglandschap waar de muur zich als een slang doorheen kronkelt, de bomen staan vol in de bloesem ook hier is het volop voorjaar. Na een beste klim komen we bij het bord verboden toegang, instortings gevaar. We kijken elkaar aan en zeggen tegen elkaar ' hij staat er al een tijdje dus dat instorten valt wel mee '. We gaan op pad en komen bijna geen mens meer tegen, de muur is hier ook verwaarloosd en er groeien allerlei bomen en planten waar een paadje tussendoor kronkelt. We genieten met volle teugen van de omgeving en de rust, en bedenken wat de mens voor werk kan verzetten maar ook dat dit ten koste van heel veel mensen is gegaan, ieder gezin moest iemand beschikbaar stellen voor de bouw. Joe vertelt later dat de bijnaam van de muur ' de langste grafkist ter wereld' is. Na een kleine 45 min lopen wordt het toch echt te steil en besluiten we weer terug te gaan want we moeten tenslotte weer het hetzelfde deel terug. We weten nu wat er komt en we beginnen onze benen al aardig te voelen maar vooral Margriet bikkelt geweldig door ondanks de zon die vol op ons staat.
Terug bij de stoeltjeslift maken we de jongens die daar staan een beetje overspannen omdat we het net allemaal anders doen als zij willen, sorry guys.
Joe zit al op ons te wachten en chauffeurt ons weer richting Beijing waar we naar het Summer Palace gaan. Tijdens het ritje hebben we soms moeite om de ogen open te houden en zitten we lekker rozig te zijn. Het summer palace is weer 'kermis' busladingen petjes worden in- en uitgeladen trouw hun vlaggetje volgend. Het zomer paleis is echt heel mooi gelegen en de tempels en gebouwen zijn prachtig maar we kunnen het niet helpen er zijn zoveel, teveel mensen. Na een goed uur houden we het voor gezien en stappen weer in bij Joe, en Joe zegt dat elke chinees in ieder geval in Beijing wil zijn geweest om de forbidden city, de chinese muur en het summer palace te bezoeken. Hoeveel chinezen waren er ook al weer?
Op weg terug naar het hostel overleggen we met Joe wat te doen. Het oorspronkelijke plan was om samen met hem te gaan eten maar we willen nu graag een paar uur relaxen en als we dat zeggen is hij een beetje opgelucht. Zijn vrouw had hem al gebeld wanneer hij thuis kwam om op de kleine te passen en zij dat hij nu blij was dat het kon. We nemen bij het hostel afscheid van Joe die ons door zijn verhalen over het 'gewone leven' in China en het bezoek naar de muur een geweldige dag heeft bezorgd. Mocht er ooit nog iemand een goede en vriendelijke gids nodig hebben, call Joe.
Omdat we vandaag behoorlijk hebben lopen zweten en omdat het 27 graden was en omdat we het gewoon verdienen kopen we een lekker biertje in het hostel, heerlijk!
Joe heeft ons het adres gegeven van een authentiek chinees restaurant, we stappen in de taxi en laten het door hem geschreven adres zien. Als door een adder gebeten rijdt de chauffeur met grote snelheid en allerlei inhaalmanouvres naar het beschreven adres, het is zeker zo sluitingstijd! We rekenen weer 20 RMB af en stappen voor het restaurant uit. Het zit vol met chinezen dus het moet wel goed gaan. Met handen, voeten en plaatjes bestellen we wat gerechten en we zien wel wat er wordt gebracht. We krijgen lenterolletjes, gegrilde garnaal, rundvlees, rijst met vruchten, krab en een walnootsalade met sinasappeldressing, we overdrijven niet als we zeggen dat we heerlijk hebben gegeten. Alleen de krab was heeeel pittig waardoor we vandaag voor de tweede keer moesten zweten.
We lopen om het eten te laten zakken door deze gezellige restaurantstraat heen en weer waar duizenden verlichte lampionnen hangen.
Terug naar het hostel moet Didier heel nodig, de pepers doen hun werk! En als ik heel nodig moet dan is het ook heel nodig, mijn vrienden waar ik zo af en toe mee hardloop weten daar alles van. Dan zijn ze me zomaar ineens kwijt, zit ik in de bosjes, alleen hier zijn geen bosjes, wat nu? De Mac lijkt uitkomst te bieden maar oh jee de wc is achter slot en grendel en ze doen niet open, wat nu. Een engelse jongen ziet mijn angstige blik en zegt de situatie juist inschattend: 'volgende etage laatste deur links'. Weg ben ik, de beschrijving klopt gelukkig en eind goed al goed.
Welterusten
Oh ja, helaas kunnen we niet meer foto's uploaden want dit duurt net zolang als het bouwen van een chinese muur dus helaas.
Waar zijn die 9 miljoen fietsen ?
Hoi allemaal
Weer een rusteloos nachtje maar toch al iets meer geslapen als gisteren, ontbijt is echter weer hetzelfde. We gaan vanochtend eerst op pad naar de forbidden city of te wel de verboden stad.
De metro is inmiddels appeltje-eitje dus we zitten er weer zo in, tijdens sommige lange ritten worden er commercials afgespeeld op de muur van de metrobuis, hoever gaat men met reclame? We kregen de tip om eerst naar de kolenheuvel te gaan om een mooi uitzicht te hebben over de verboden stad en daarna er in. Na enig gezoek vinden we de heuvel die is gelegen in een park, ook hier is 'China weer in beweging', het blijft leuk! Na een klimpartij, er zullen er meer volgen deze week, hebben we inderdaad een prachtig uitzicht over dit enorme complex. We hebben laatst een film gezien ( dank Willem en Paula ) over de totstand koming van dit paleis eigenlijk is dit de grootste vorm van zelfverheerlijking die een mens kan bedenken maar goed het staat er nu toch en waarschijnlijk heeft de opdrachtgever nooit kunnen bedenken dat zijn domein waar ooit alleen eunuchs toegang haddden nu wordt plat gelopen door touristen.We dalen de heuvel af en gaan nu via de 'rustige' ingang, later zal blijken dat dit inderdaad zo is, het complex naar binnen. We lopen er een dikke anderhalf uur rond en vinden het zeker indrukwekkend, maar het is ook heel, heel veel. Het zonnetje schijnt lekker op ons bolletje en we vermaken ons weer met zoveel Chinezen om ons heen. Met hele busladingen worden ze losgelaten in de verboden stad, per bus een verschillend gekleurd petje, huppelend achter een gids aan die zijn vlaggetje of paraplu omhoog houdt ondertussen kakelend door een microfoon. Ja de Chinese plattelands mannen en vrouwen vermaken zich prima. We houden het voor gezien en gaan nu via de hoofdingang naar buiten, nu begrijpen we ook het verschil met de rustige kant, we roeien tegen de chines stroom in, heeft iedereen ADV of wisselende diensten, komop het is maandag! We nemen afscheid van Mao die boven de poort hangt en gaan verder met de missie van vandaag. Op pad naar de Trommel en Bel torens, met name de trommeltoeren zou bekend voor kunnen komen bij de liefhebbers van Peking expres. Voordat we beide torens gaan beklimmen genieten we eerst van een heerlijke cappu in het zonnetje. Na een stevige klim komen we boven in de Trommeltoren, hier staan enorme trommels opgesteld en laat de timing uitstekend zijn ze beginnen bijna gelijk op die dingen te beuken, hebben we weer eens mazzel. Naast weer een stevige klim bied de beltoren een grote bel die daar hangt en niets doet, wat heb je er aan? Een mooi uitzicht over Beijing.
Voor de liefhebbers even wat details, De stad heeft 16 miljoen inwoners maar volgens informele bronnen zijn het er 19. Er zijn 6 rondwegen waarvan de eerste eigenlijk de tweede is, chinese logica zullen we maar denken. Binnen de 2e rondweg mag niet hoog gbouwd worden dus het centrum van de stad doet heel dorps aan, buiten de 2e ring wordt het steeds hoger en hoger. De afstand van oost naar west en zuid naar noord is beide ongeveer 160 km. Zo de topografische kennis even bij gespijkerd maar dan hebben jullie een idee hoe groot het hier is. Trouwens wat Katy Meluah zong over 9 million bicycles daar klopt helemaal niks van ze zijn of ze zijn voor een groot deel gejat, of de duitsers zijn hier ook geweest of en dat is het meest waarschijnlijk ze zijn ingeruild voor een auto want daar stikt het hiervan.
Terug in het hostel gaan we eerst aan het bier, het is vandaag bloedheet en omdat we goed moeten drinken en het water niet betrouwbaar is kiezen we dus voor deze goedkope optie ( 0,50 ct voor een 0.5 liter) dus puur lijfsbehoud en passend binnen ons budget.
We raken aan de klets met een paar nederlanders en oeps het is al weer tijd om naar de restanten van de olympische spelen te gaan.
Het birdnest is inderdaad een fantastisch ontwerp, heel imposant. Het daarnaast gelegen watercube is met daglicht niks aan maar als het donker wordt is het prachtig blauw. Het is dus inmiddels hartstikke koud en deze idioot loopt in korte broek en t-shirt terwijl onze chinese vrienden hun winterjas nog niet hebben opgeruimd, ze kijken vol medelijden. Hup snel in de taxi en wegwezen. Onze drinkenbroeders van vanmiddag zijn er nog steeds dus we gaan het gesprek verder waar het vanmiddag gestopt is, het wordt heel gezellig, als we morgen maar geen spijt hebben want dan gaan we verder met klimmen.
Groeten ons
Ni Hao en hoe daarna verder?
Lieve allemaal
Halverwege de nacht klaar wakker allebei, zien het half 3 worden en half 4, uitendelijk toch in slaap gevallen en als onze wekker 8 uur gaat nog half in coma. Ons kamertje is vrij basic 2 pers. bed en een kastje, wassen en andere zaken in de gemeenschappelijke badderruimte en wc. Het ontbijt houdt niet over maar het legt in ieder geval een bodempje, het hostel zelf is echter super gezellig en dat is tenslotte het belangrijkste. Gisteren al een metrostation gezien dus op weg naar de Hemelse Tempel, even inspiratie opdoen. Het metronet in Beijing is vrij uitgebreid er zijn een stuk of 8 lijnen die een zeer groot gebied verzorgen. Joe heeft ons gisteren uitgelegd hoe het systeem met de kaartjes werkt dus peace of cake, kopen 2 kaartjes voor 0,20 per stuk, ja het openbaar vervoer kan wel goedkoop minister huppeldepup en op weg. De hemelse tempel of de tempel van de hemelse vrede ligt in een park en daar is net op deze ochtend de aflevering van 'China in beweging' begonnen, Karl Noten is hier ook niet van de partij. Overal zijn groepjes aan het Tai Chi'en, stijldansen, badmintonnen, diabolo'en, ook is de denksport vertegenwoordigd in de vorm van breien, kaarten en mahjong. Margriet en ik kijken onze ogen uit naar dit sociale gebeuren en bedenken dat wijzelf vaak niet verder gekomen zijn als voetbal in het park en badminton op de camping. Je kan zie dat China lange tijd een sociaal bolwerk is geweest. Oh ja de tempel waarvoor we kwamen is prachtig, net voor de olympische spelen gerestaureerd maar voor meer info moeten jullie maar even googlen het gaat te ver om een beschrijving te geven. Wat zeker leuk is is de fluistermuur, een ronde muur die geluid over een afstand verplaatst zodat je het een stuk verder nog zou moeten kunnen horen als iemand wat 'fluistert'. De vele chinezen die niet fluisteren maar schreeuwen doen het effekt te niet, wij kunnen alleen maar lachen als we het gade slaan.
De volgende etappe is de Panjiayuan weekend markt, een waterlooplein in Beijing. We nemen dit keer een taxi want er komt geen metro in de buurt en er rijden er genoeg. Taxi's rijden normaal met meter maar bij de touristische plekken gaan ze accuut kapot die dingen, aardstraling waarschijnlijk, de prijs weten ze wel is ongeveer het drievoudige wat het met de meter moet zijn. Wij lopen dan een stukje verder van de drukte weg en houden er dan eentje aan. Volgende probleem onze woordenschat blijft beperkt tot ni hao die van de chauffeur tot schouder ophalen. We hebben ook een kaartje bij ons met een aantal bekende plekken in het chinees dat werkt dit keer gelukkig.
De markt is inderdaad een vlooienmarkt alleen wat grootser als Eelde en ook wat meer variatie. Naast allerlei prullaria valt het erfgoed van Mao op, zo zijn er de bekende rode boekjes, petten en beeldjes. Daarnaast mocht je net zoals wij een enorme liefhebber zijn van huisdieren dan kun je hier je slag slaan zo zien we diverse opgezetten honden en andere knuffelbeesten. We lopen nog een tijdje rond en omdat het zonnetje inmiddels lekker is gaan schijnen duiken we een terrasje op voor een beetje italiaanse caffeine. We zitten nu heerlijk in het zonnetje terwijl toen wij gisteren aankwamen het één grote stofwolk was boven de stad. Er werd woestijnzand vanuit de Goby woestijn deze kant op geblazen. We houden het voor gezien en gaan op pad naar de silk market. De Pekingse Beijenkorf met al zijn bekende merken maar van dubieuze afkomst. Het gebouw is 6 verdiepingen hoog en er zijn even zovele verschillende afdelingen. We beginnen op de afdeling heren- en damesmode, het zijn allemaal kleine stalletjes en we zien al vrij snel leuke jassen hangen. We worden door de jonge dames die hier voornamelijk werken gast vrij onthaald, kortom gewoon de zaak in getrokken. We zien een leuk jasje voor Didier dus het bieden kan beginnen. Van te voren op internet gelezen dat de vraagprijs vrij hoog is dus laag beginnen is het motto.
Margriet vindt het onderhandelen helemaal niks en ik vindt het geweldig om een beetje te ouwe hoeren dus dit past mij wel, terwijl Margriet vaak blauw ligt van het lachen om dit amateurtoneel. De vraagprijs is vaak 10 of meer keer de te betalen prijs dus ik zeg gelijk dat ik er hoofdpijn van krijg en doe een tegenbod waarvan ik zeg dat zij daar ook een headache van kunnen krijgen. Er wordt veel gepraat, gelachen en bijna gehuild dus je bent wel even zoet. Uiteindelijk kom je soms een koop overeen, soms loop je weg in de onderhandelingen en blijf je weg, een andere keer schreeuwen ze je toe dat het door moet gaan voor die prijs. We vermaken ons prima gedurende een paar uur. Bepakt en bezakt komen we terug in het hostel en komen we bij van alle indrukken en inspanningen die we vandaag hebben ondergaan. Morgen weer een dag
Groetjes ons.
De tijd vliegt !!!
Ni Hao
Na een voorspoedige maar lange reis zitten we nu in het Red Lantern House in Beijing. Vrijdag ochtend nog even geknuffeld met de meiden en op pad. Dusseldorf is nog redelijk dichtbij en zonder files ben je er zo. De luchthaven is inmiddels redelijk bekend gebied dus auto wegzetten en omdat we ruim op tijd zijn even nog een lekkere cappucino bij de starbucks. Het personeel van het vliegveld is zeker net op cursus geweest want men is uitermate vriendelijk, volgende week zijn ze het waarschijnlijk weer vergeten. De vlucht naar Dubai wordt gevuld met Beyonce, Andre Hazes en Russel Crowe in concert, ipod en film. Ongeveer 6 uur later landen we in Dubai waar het inmiddels donker is, we moeten hier 4 uur wachten op onze volgende vlucht. De stopover tijd is dusdanig lang dat Emirates ons een gratis maaltijd aanbied als toetje trakteren we ons zelf op een Haagen Dasz ijsje, heerlijk. Net als we echt beginnen in te kakken gaat de gate open, we vliegen dit stuk met de nieuwe Airbus A380, een dubbeldeks vliegtuig waar heel veel chinezen in kunnen en een paar touristen. We nemen allebei een slaapbonbon en liggen voor de maaltijd komt allebei te ronken op onze prima plekjes. Een dik uur voor aankomst worden we slaapdronken wakker en kunnen we nog net even wat eten en drinken. Bij de douane merk je gelijk het nadeel van zo'n grote kist, te weinig beambtes en teveel mensen. Zoals gebruikelijk sta je altijd in de verkeerde, we switchen een aantal keer en uiteindelijk zijn we er redelijk snel door, ook hier is het personeel waarschijnlijk op cursus geweest, ze zijn zo vriendelijk allemaal. Joe staat al met een bordje te wachten, gelukkig geen chinese spelling van onze naam dus we herkennen hem direct. Joe brengt ons in no time naar het hostel en spreekt zeer redelijk engels, hij legt ons het een en ander uit over de stad en zijn bewoners, later meer hierover. De red lantern ligt zoals eerder gemeld in een hutong een oude volkswijk, achter de 'grijze' buitenmuur gaat een gezellig chinees huis schuil, met een binnenplaats waar hoe kan het ook anders allemaal rode lampionnen hangen. Aan de buitenkant zijn allemaal kamers, wij hebben een kamer op de eerste verdieping. We zien ons bed maar we gaan heel dapper niet liggen ook al zijn we heeeeel moe. Het is nog maar 5 uur en als we nu gaan slapen liggen we vanacht wakker dus hup in de benen en wegwezen. Een taxi brengt ons zo naar de Kalverstraat van Beijing de Wanjufing. Een hapje eten gaat er wel in, in een foodcourt zien we een druk en gezellig tentje waar we ondanks de taalgrens een lekker maaltje regelen. Mes en vork kennen ze niet dus met twee stokje werken we het eten dusdanig snel naar binnen dat dit tempo wel zeer goed moet zijn voor de spijsvertering. In een zijstraatje van de Wanjufing is de nachtmarkt, hier wordt van alles gebakken engekookt wat volgens ons beweegt: schorpioen, zeepaardje, pens, iets wat volgens ons op hondepoot lijkt, vogelnestjes en daarnaast de gefrituurde vogeltjes etc etc. Gelukkig zitten onze buikjes vol! We storten nu echt in en gaan met een taxi terug naar het hostel, nou vooruit nog even een afzakkertje en dan slapen.
Wordt vervolgd
Margriet en Didier
Snel tasje gepakt, borreltje gedronken en dan wakker liggen " ben ik ook iets vergeten "
Hoi allemaal
Avond voor vertrek, allebei nog lekker een dagje gewerkt maar nu vakantie. Koffers zijn snelgepakt, dat leer je wel als je wat vaker weg gaat, sommigen zeggen 'jullie kunnen ze beter ingepakt laten staan' ! Familie en vrienden komen afscheid nemen en drinken gelijk de restjes op. Morgenmiddag 15.25 vliegen we via Dubai naar Beijing waar we zaterdag 15.00 lokale tijd aankomen. We hopen dat we danregelmatig een bericht kunnen plaatsen maar dat is natuurlijk afhankelijk van hoe wereld wijd het web is.
Afgelopen weken nog een aantal dingen geregeld o.a. een bezoek gebracht naar de GGD waarweallebei twee spuiten in onze arm gejensd kregen. Men kan ons dus nu allerlei ziektes toewensen bij een ruzie maarbuiktyphus en hepatitis blijft ons bespaard, DTP konden we ook al niet krijgen.
Formulier voor visum on arrival ( toelatingsbriefje)van de Vietnamese ambasade is ook binnen, we mogen straks het land in, tegen betaling van 25 dollar en een pasfoto krijgen we een visum van de nakomelingen van ome Ho.
Wehebben bij de linkjes een aantal filmpjes geplaatst van onze vriend Chris zeegers die voor RTL travel op bezoek is in noord en zuid Vietnam, hebben jullie een beetje een idee hoe het er daar toe gaat.
We gaan nu slapen en we bloggen verder als we er zijn.
Margriet en Didier