Hoi allemaal.

Ziten nu in Bac Ha bij te komen van een lange dag maar zullen jullie eerst bijpraten over afgelopen avond en nacht. Gisteravond hadden we toch wel zin in een hapje eten voordat we in de trein zouden stappen dus vroegen aan Cees een goed adresje. Hij ging zelf ook uit eten dus bij deze waren we uitgenodigd. Omdat de trein 21.10 zou vertrekken leek het Cees raadzaam om met de scooter te gaan en zo snel mogelijk te vertrekken. We hadden al gevraagd aan hem of we bagage mochten achterlaten en of hij nog een kamer overhad als we terug kwamen, dit was allemaal ok. We gooien een paar schone onderbroeken, een schoon t-shirt en sokken in onze kleine dagrugzakjes en laten de rest achter, we hebben geen zin alles voor 4 dagen mee te slepen. Bij het wegen op het vliegveld was het gewicht van Didier zijn tas met 4 kg toegenomen tot 14 en die van Margriet met ruim 3 kg tot 16 waar zou dat toch door zijn gekomen? We springen met zijn tweeën bij Cees achterop de scooter, rugzakje op de rug en borst en 'go with the flow' dat is de enige optie!

Om je hier in het verkeer te mengen als wat voor deelnemer ook is het een kwestie van niet twijfelen maar doen en gewoon resoluut zonder aarzelen oversteken of afslaan en de rest van het verkeer goed in de gaten houden natuurlijk hou je altijd rekening met het recht van de sterkste. We gaan eten bij El fresco's een australisch restaurant waar ze volgens onze gastheer heerlijke steakes en pasta hebben. Margriet gaat voor een Caesar salad en een penne carbonara en ik voor de ribeye steak met frites, niet echt Vietnamees maar wel lekker. Een taxi brengt ons naar het station waar de trein naar Lao Cai al staat te wachten. Oh ja, we melden het toch even we zijn sinds vandaag multi-miljonair, geeft een heerlijk gevoel moeten we toegeven alleen we zijn het niet geworden door de staatsloterij of dat postcode gebeuren maar door gewoon de flappentap hier te gebruiken. 1 euro is ongeveer 30.000 vietnamese dong dus reken maar uit hoe snel je hier die status bereikt.

Ons bedje is opgemaakt er staat een bloemetje op tafel, het ziet er keurig uit, we delen onze couchette met 2 noorse dames die onze dochters kunnen zijn, wisselen even wat wetenswaardigheden uit en gaan dan snel pitten, tenminste we gaan een poging doen. Waardoor komt dat liedje van Guus Meeuwis in mijn hoofd, we doen allebei hazeslaapjes en tijdens zo'n slaapje weet de koffielucht ons te wekken, het is 5.00 uur. Op het station staan tientallen mannen met naam bordjes en daartussen zou die van ons moeten staan, en ja warempel er staat iemand. We lopen naar een luxe Ford SUV en gaan op pad naar Can Cau. We rijden richting het noorden het plaatsje ligt tegen de chinese grens en hier vindt elke zaterdag een markt plaats waar veel minderheden komen. De rit van bijna 3 uur erheen is prachtig, de zon komt net op en er is genoeg te zien langs de kant van de weg, schoolkinderen gaan op weg naar school, buffels steken de weg over, te veel om op te noemen. Nu de zon wat feller wordt veranderen de sawa's in dit bergachtige gebied is Flexa sawa groen, groener kan bijna niet. Na Bac Ha waar we vanacht overnachten verandert de weg van redelijk asfalt in steen. Oeps er is een file, wat nu dan, ze blijken met de weg bezig te zijn ( zie filmpje ) dat gaat hier vrij rigoureus dus we wachten een dik half uur, iedereen doet dit gelaten, krijgt die claxon ook even rust want die maakt voor de rest overuren.

De markt is een genot voor het oog, dit is het domein van o.a. de hmong, je hebt hier voornamelijk flower hmong en enkele blue hmong. De dames zijn prachtig gekleed vooral de flower hmong zijn zeer kleurrijk. ( zie filmpje). We genieten een dik uur van dit geweldig mooie marktje waar van alles wordt verhandeld, verse vis, varkens, eenden, ganzen, paarden, vogels allen dus levend en of alle diersoorten dit vanavond nog zijn is de vraag. Er zijn eettentjes maar wij passen voor deze vroege lunch of laat ontbijt. We gaan weer weg als andere touristenbusjes aankomen net op tijd wat ons betreft. In Bac Ha slapen we in het Cong Fu hotel, prima kamer, schoon, wel een hard bed maar dit gaan we ook gelijk testen na onze korte nacht. Na een paar uurtjes slaap eerst een bakje koffie, je krijgt boven je kopje een soort perculator en er komt inktzwarte koffie uit, sterk maar wel lekker.

We gaan een wandeling maken door de omgeving uit de lonely planet, we lopen ruim twee uur, komen door een dorpje en genieten van de dingen die we zien en tegenkomen.

Kinderen zitten te spelen, ze vermaken zich met een heel simpel spelletje, steentje omhoog gooien, steentje van de grond pakken en daarna gelijk het steentje weer opvangen wat je omhoog had gegooid. Dit herhaal je dus maar telkens een steentje meer opgooiend. Probeer het maar eens! Goed voor de oog-hand coordinatie. We storten neer op het terras want het is bloedheet en dan moet je goed op je vochthuishouding denken. Oh ja we verliezen beide zo ie zo veel vocht door een ander probleem maar ja dat hoort erbij in dit soort landen.

Groeten ons