Hoi allemaal

Zitten nu in de lucht op weg naar Bangkok met een vlucht van Air Asia, dit zal het op één na laatste verslag alweer worden, we hopen dat jullie het nog een beetje leuk hebben, wij zeker. De afgelopen dagen weer het nodige meegemaakt dus we zullen jullie weer snel gaan bij praten. De drie dagen aan het strand hebben ons goed gedaan, alleen 'de kunst van het niets doen' hebben we niet helemaal onder de knie gekregen. We zitten deze dagen in een resort, een deel van de tijdelijke bevolking is van russische makelij, het blijkt dat je als je alleen het russisch machtig bent toch redelijk komisch kan zijn, ondanks het vaak droevige zo niet norse gezicht, waarbij je spontaan bij het aankijken in een depressie zou kunnen raken. Een grote stevige rus wordt steeds kwader en roder als de ijverige vietnamese bediening steeds zijn ontbijtgereedschap weghaald ( bord, bestek, glas) als hij zich even wegloopt om een nieuwe lading te halen. Wij hebben de grootste lol, hij ontploft bijna. De dagen worden gevuld met zonnen, wandelen langs het strand en de inwendige mens verzorgen, Mui Ne is een gezellig badplaatsje waar dit allemaal prima kan. ' Ja' we moeten het ook weer even over het eten hebben. Langs het strand worden er 's avonds allerlei tijdelijke restaurants opgebouwd. Ze zijn redelijk primitief, klapstoeltje met tafeltje en een sfeerrijke philips spaarlamp boven je hoofd maar wat kan je met deze simpele ingrediënten een geweldige ambiance verkrijgen. Voor de liefhebbers van voedsel uit zee is dit ‘de plek' alles is super vers, zo vers dat het nog beweegt voordat het de barbeque op gaat! Margriet is normaal niet zo'n seafood eter maar ook hier smaken een aantal gerechten haar prima. We doen ons o.a. te goed aan heerlijke carlemares, reuze garnalen, vreemde schelpen ( is een minder succesvolle keus) en kreeft, 'ja' zo eentje die je zelf mag uitzoeken uit zo'n aquarium. Het water loopt ons bij het opschrijven weer uit de mond!

Na drie dagen strand is het weer genoeg, we hebben de bus geboekt naar Saigon en gaan op weg terug naar de ‘gekte'. Onderweg wordt er zoals gebruikelijk weer een stop gemaakt bij een AC restaurant. Margriet heeft wel zin in een broodje Bapao, dat de vulling vis is staat er al niet zo aan, maar als ze op een gegeven moment iets hard en glimmends proeft en dat bij nadere inspectie lijkt op een oog doet haar besluiten het broodje een andere bestemming te geven als haar maag. Na een dikke 5 uur plakken in de bus, geen airco wel warm, komen we aan in Saigon. De bus stopt warempel vlak bij het hotel wat we via de lonely planet op het oog hebben en laat het ook nog een kamertje vrij hebben voor 30 dollar, prettig geregeld! We droppen onze spullen en gaan snel op pad, de muren in onze kamer komen na 5 minuten al op ons af, we hebben namelijk alleen maar muren! We gaan naar het oorlogmuseum, dit mag natuurlijk niet ontbreken als je naar dit land gaat net zoals morgen het bezoek naar de tunnels. Er staan voor het hotel twee hangouderen die omdat ze toch niks te doen hebben ons op hun scooter wel willen brengen voor 25.000 p.p. op hun scooter. Helmpje op en we storten ons in het verkeer met deze twee bejaarden die nog een beetje bijbeunen. We komen veilig aan bij de plaats van bestemming en zeggen tegen de twee dat ze niet hoeven te wachten, wat ze graag willen doen. Het museum, buiten staan buitgemaakte helicopters, vliegtuigen en tanks is wel aardig om te zien wat het verschil in bewapening is tussen beide landen want de Vietnamezen moeten het met spul van de russen doen. Binnen krijgen we beiden af en toe de koude rillingen bij de foto's die we zien. Ook in dit museum zagen we veel propaganda maar deze foto's, we zullen jullie de details besparen laten de gruwelijkheden zien die met name het gif 'agent orange' heeft aangericht en ook jaren later nog! Wij kennen de Vietnamoorlog met name van 'Platoon' en de Veronica serie waarvan ik nu niet op de naam kom maar de begintune was ' Paint it black' van de Stones. Wij zien nu een heel andere kant, de andere kant, van deze oorlog, verschrikkelijk! We gaan gewoon weer sjouwen door de stad, uiteindelijk kom je dan vaak de meest overwachte dingen tegen. We drinken een lekker koel biertje op het dakterras van het beroemde 'Rex hotel'. Op deze plek hadden de amerikaanse officieren en de buitenlandse pers hun thuisbasis, het is nu een chique boel met nog steeds veel 'ÿanks'. We kijken uit over de stad en komen bij van een drukke dag en rekenen de duurste biertjes af van deze vakantie, het zijn apres-ski prijzen.

Wekkertje staat 7 uur, men was vergeten om ons tourtje naar de Cau Dai tempel en de Cu Chi tunnels te boeken maar dit wordt nog even snel geregeld. 'Ja we doen een tourtje'. Volgens onze 'reisbijbel' ben je een beetje gek als je het zelf wil doen, zeker voor 8 dollar p.p. en omdat we niet eigenwijs zijn dit keer schrijven we in. We ziten met zo'n 16 man/vrouw in een bus en onze gids is een leuk jong ding die de bijnaam 'papagaai' heeft omdat ze volgens haar vrienden zoveel kletst, komt mooi uit als je gids bent. Ze doet dit de hele dag op een prettige mannier die absoluut niet storend is, gelukkig! Onderweg heeft ze een aantal vragen voor ons om onze kennis te testen betreffende Saigon, zo is er een vraag: hoeveel scooters zijn er in Saigon? Het antwoord van Margriet is teveel, dit wordt door iedereen goed gerekend. Er zitten ook twee nederlanders bij het verder internationale gezeldschap, we kletsen de hele dag met elkaar. De Cau Dai is de grootste van zijn soort, het is een soort 'zuurstokken' tempel, want vooral de kleur rose komt er in voor. Waarom hier een excursie heen, omdat het een geloof is wat uniek is en een soort mix heeft gemaakt tussen boedhisme, katholicisme, taoisme en de islam. We wonen de eerste 15 minuten mee van de middagdienst en we vinden het beide leuk om het voorspel mee te maken. We stappen weer in de bus en gaan naar de Cu Chi tunnels, een netwerk van in totaal 250 km tunnels van waaruit de 'vrijheidsstrijders' de amerikanen te lijf gingen. Een deel is nu open voor het publiek om een idee te krijgen betreffende de omstandigheden, een soort openluchtmuseum. Uiteraard mag je ook een stukje door de tunnels kruipen, wat we beiden doen, het formaat van de tunnel is echter ' iets' aangepast aan het westerse postuur. Verder krijg je info over de slimmigheden lees o.a. gruwelijke booby-traps die de vietnamezen voor de amerikanen hadden bedacht. Op het eind mogen liefhebbers voor één dollar per kogel met een AK47 of een M16 schieten, wij doen liever iets anders van onze centen, het is warm! Het is al avond als we weer terug keren na een geslaagde dag gaan we een hapje eten en drinken nog iets op de 'rustige' hoek van ons hotel aangezien we vanuit onze kamer toch niet naar buiten kunnen kijken. Mensen kijken blijft leuk behalve als je vieze oude kerels met een jonge Vietnamese dame een taxi in ziet stappen of een kind bloemen ziet verkopen op een tijdstip dat sesamstraat al lang voorbij is, ook dit hoort bij dit deel van Azië.

Het laatste verslag volgt waarschijnlijk uit Bangkok of onderweg naar huis, wij gaan weer verder.....

Liefs

Margriet en Didier

Oh ja er staan weer wat filmpjes op Youtube.