Hallo lieve medereizigers.

Nog een laatste berichtje uit Hoi An voordat we vertrekken naar het diepe zuiden. De plannen zijn iets gewijzigd zoals gisteren al gemeld gaan we eerst naar de Mekongdelta om daarna nog een paar dagen strand te pakken. Doordat we een dag langer wilden blijven moesten we van kamer verhuizen in ons leuke hotelletje, wehebben nu een de luxe kamer gekregen met een jawel een echt groot hemelbed en een heerlijk zitje met balkon en uitzicht op het zwembad, en dat voor 1 dollar meer. De receptiemedewerkster wilde natuurlijk meer hebben maar Didier heeft hiervoor zijn aller, allerliefste gezicht op gezet ( en gedreigd naar elders te vertrekken ) en toen was het natuurlijk zo geregeld. Na al het lanterfanten van de week wordt het weer eens tijd voor wat actie endat is tenslotte ook leuker voor de verhalen! Door al het heerlijke eten afgelopen week hebben we besloten ons eens verder te verdiepen in de haute cuisine van Vietnam en hebben ons ingeschreven bij de vooraanstaande cooking class van Mw. Vu. Wekkertje staat half acht, ontbijtje en op weg met onze fietsen naar de les. We gaan eerst naar de markt waar we allerlei info krijgen over groente, kruiden en fruit die worden gebruikt in deze aziatische keuken, we maken kennis met o.a. voor ons onbekende ingredienten als, tamarinde, morning glory, lemongrass en bananaflower mogen van allesruiken en proeven. Terug in het lokaal blijkt dat we bij uitzondering les krijgen van mw. Vu herself want er worden opnames gemaakt met een wel heel proffesionele camera. We maken in het totaal 5 gerechten, ze worden eerst 1 voor 1 voorgedaan en daarna mogen we zelf aan de slag. We hebben het heel gezellig met twee jongens uit Barcelona en Londen aan tafel en kokkerellen rustig door. Gedurende 4 uur zijn we zo bezig, soepje maken, soepje eten en zo gaat het ook met de salade, de lenterolletjes, gemarineerde kip en de crispy pancake. Het was een heerlijk actief ochtendje, we schaffen en passant het nieuw uitgekomen kook- boek van mw.Vu aan, het 'lieve' mens signeert het ook nog voor ons, de schat! We springen na een 'heerlijke' cappuccino weer op de fiets en storten ons weer in het verkeer, jaren lang fietsen in nederland zonder je echt aan de regels te houden gaat ons hier ook goed af, alleen hier hebben ze volgens ons echt geen regels, alleen een paar stoplichten die als straatversiering dienen. Oh ja even terugkomend op de koffie, Vietnamese koffie is zoals eerder geschreven prima, sterk van smaak, stroperig van structuur en hebben we ook een aantal keren geprobeerd maar als we mogen kiezen dan gaat onze voorkeur uit naar...

Pffff van al dat werk wordt je moe, dus vanmiddag tijd voor een siesta maar we maken eerst nog even een afspraak bij de Spa om onze huid die toch een 'aanslag' heeft ondergaan de afgelopen dagen even eens lekker te laten verwennen! ' Ja, we kiezen voor het 3 in 1 pakket'.

Na onze middagrust gaan we op pad, we zijn er helemaal klaar voor! Slippertjes worden aangemeten, krijgen allebei een spannend onderbroekje mee en mogen ons verkleden. De eerste gang van dit spa-menu is de zoutscrub, we liggen naast elkaar op twee houten massagebanken. We worden van top tot teen ingeolied en daarna wordt met zeezout het vlees eronder 'gepekeld' de nog overgebleven huidcellen weggeschrubd zodat een lichtelijk rode huid overblijft. Fase tweevan het herstel wordt de bananenwrap, we worden nu van top tot teen ingesmeerd met een goedje dat lijkt op het spul wat in de potjes Olvarit zit, genaamd 'fruithapje banaan'. Vervolgens komen we tussen twee bananenbladen te liggen en worden omwikkeld met plastic folie en handdoeken, 'welterusten' tot over een kwartier krijgen we te horen, Mozart of wie dan ook speelt op de achtergrond. De laatste fase van ons herstel bestaat uit een totale bodymassage en hierbij wordt alles uit de kast gehaald om ons weer volledig fit te krijgen voor het laatste deel van onze reis. Elke knoopje in elk spiertje weten die 'rotwijven' te vinden en anders nog wel een 'verbrand plekje'. 'Ja daar heeft mijn collega me laatst bij de cursus dryneedling ook geprikt, was ook zo fijn'. Had ik niet moeten zeggen want ze springt bovenop mij en zet het werk met nog meer intensiteit voort. Margriet ligt genoegzaam naast mij te knorren, vindt het allemaal wel lekker ontspannend, maar ja zij heeft ook twee kinderen gebaard! Na twee en half uur onder handen te zijn genomen komen we echter beide weer als herboren naar buiten en kunnen er weer flink tegen aan de komende tijd. We gaan nog even een hapje eten en ik schrijf dit blog nog even en dan pitten, morgenochtend gaat de wekker half 6.

Groetjes ons.

En oh ja, met alle rokjes is het goed gekomen, omdat het zulk mooi weer is in Nederland heeft Margriet er nog een paar extra laten maken, jullie worden bedankt! En het woord 'rokjesweer' is natuurlijk bedacht door Martin Bril.